00 | 00 | 00 | 00 | 00 | 00 | 00 | 00 | 00 | 00 | 00 | 00 | 00 | 00 | 00 | 00 | 00 | 00 | 00 | 00 | 00 |
00 | 00 | 00 | 00 | 00 | 00 | 00 | 00 | 00 | 00 | 00 | 00 | 00 | 00 | 00 | 00 | 00 | 00 | 00 | 00 | 00 |
00 | 00 | 00 | 00 | 00 | 00 | 00 | 00 | 00 | 00 | 00 | 00 | 00 | 00 | 00 | 00 | 00 | 00 | 00 | 00 | 00 |
00 | 00 | 00 | 00 | 00 | 00 | 00 | 00 | 00 | 00 | 00 | 00 | 00 | 00 | 00 | 00 | 00 | 00 | 00 | 00 | 00 |
Las aspas han huido del ventilador
retorciendose entre cenizas de
grava negra, oxidada y ruinosa
ya ni siquiera me siento como en mi
casa
La vergüenza. Demasiada,
tan real, odiosa y
blasfema, insignificante.
No hay porque preocuparse me dicen,
y ya no me creo nada, prefiero
vivir sin sombrero.
Entre la mediocridad y el gato,
a saltos, las burbujas son de
plata, azul.
Sonria